تمبرهندی بانام علمی Tamarindus indica و نام انگلیسی آن Tamarind میباشد.تمبر هندی که از Tamaria Hindi مشتق شده و به معنای میوه هندی می باشد .نام تمر هندی (tamarind) برگرفته از نام تمر (tamar) به معنای خرمای خشک است. تمبر هندی درختی است بلند که منشا آن از هند و آفریقای شمالی بوده است ولی امروزه در بیشتر مناطق گرمسیر دنیا پرورش می یابد . این درخت از خانواده نخودها و شبیه باقلا به شکل غلاف و نیام بوده و با کمی خمیدگی همراه است. برگهای آن متناوب و مرکب شامل 10 تا 20 جفت برگچه فشرده و نزدیک بهم است .

گلهای آن به رنگ زرد مایل به قرمز و به شکل خوشه در انتهای ساقه ظاهر می شود . میوه آن شبیه باقلا به شکل غلاف و نیام و با کمی خمیدگی است . این غلاف به طول 10 سانتیمتر می باشد که در آن بین 3 تا 10 دانه قرار دارد . میوه نرسیده این گیاه به رنگ سبز است و وقتی کاملا رسید به رنگ قهوه‌ای یا قهوه‌ای متمایل به قرمز خواهد شد.


برای تهیه تمبر هندی ها میوه ها را شکافته و قسمت گوشتدار آنها را با هسته بیرون آورده و خشک می کنند .
خشک کردن تمبر هندی طرق مختلفی درد و در هر منطقه فرق می کند . مثلا در جزایر آنتیل قسمت گوشتدار آنرا در ظرف بزرگی که دارای شربت غلیظی در حال جوش است وارد می کنند تا شربت در منافذ میوه نفوذ کرده و آنرا حل کند .

آب و هوای مناسب کشت تمبرهندی اقلیم گرم و مرطوب است و در مناطقی که دارای این آب و هوا باشند، تمبرهندی را می‌توان، به راحتی پرورش داد. در ایران، این درخت در استان‌ های هرمزگان و سیستان و بلوچستان نیز پرورش می ‌یابد.

قسمت گوشتدار میوه دارای کمی قند و پکتین و ترکیبات اسیدی از جمله اسید سیتریک، مالیک و تارتاریک و مواد معدنی نظیر پتاسیم و کمی پکتین است. در پوست درخت تمبرهندی نیز مقداری تانن وجود دارد و سرشاخه ‌های جوان و سبز این درخت دارای مقادیر زیادی ویتامین‌ های گروه B است.بسیاری از اختلالات گوارشی از جمله اختلالات صفراوی با مصرف تمبرهندی برطرف می ‌شود و کلسترول خون ‌را کاهش می دهد.
درخت تمبر هندی را میتوان بصورت تزیینی در گلدان نیز کشت کرد و چون بسیار آهسته رشد می کند و عمری طولانی دارد میتواند سالها در گلدان بماند.